یاد داشته ها

عشق چیزی جز تماشای تو نیست
زندگی جز فکر فردای تو نیست
کودکم ، نازم ، گلم ، ای عشق من
سرنوشتت جز تمنای تو نیست ...

*حس پروین اعتصامی بودن بهم دست داد بعد از سرودن این شعر یاد داشته ها ...

قربانی زود هایی شده است که ...

دیر کرده ایم ...!

مست می شوم

سیر نمی شوم

از این دریای آرام و زیبا

روی هوا می خوابم

اما دلم یک حال دیگر می خواهد

یک سادگی آرام

یک آرامش

یک قدم زدن

زندگی ام را دوست دارم

اما توان دویدن ندارم

دنیا .... دنیا ، کمی آرامتر

من زخم خورده ام

هنوز جای زخمهایم درد می کند

همچون میخهایی که اگرچه در دیوار نیستند

اما جایشان درد دارد ...

میان این همه آدم و برو و بیا 

میان این همه جاده  

چقدر دلم برای شما تنگ می شود .

چرا هیچ چیز جای شما را نمی تواند پرکند ؟ 

چرا هیچ  کدام حتی به ورودی چشم هم نمی رسند، چه برسد به دل ! 

انگار سرقفلی این دل به نام کسی است که ورود هر که غیر "او" را به آن مانع می شود ... 

یه حسینیه به طول تمام روزهای سال ... 

آقا عاقبت ما را ختم به خیر کن ... خیلی ها باختند ، بدجور هم باختند !!! 

نکند ... 

 به عباس ، عاقبت ما را هم زهیر کن ...

برای "تو"یی

که چشم هایم را ندیدی

"من" متهم ردیف اول همیشه ی تاریخ بودم ...

امروز به همان اندازه که شادم از آمدنت

به همان اندازه هم رفتنت روی قلبم سنگینی می کند

امروز برای من

هم خوب است 

هم بی نهایت بد ...

آن روزکه محض خاطر اشک هایت 

با خودم و خدای خودم عهد بستم که

هیچ کس پدر بچه هایم نباشد ،

فکر روز های پیری ام را نکرده بودم!

حالا کسی را ندارم که قصه ی عشقمان را برایش بگویم ...